Ik wil praten maar kan het niet

Ik wil gillen maar kan het niet

Ik wil huilen maar kan het niet

Ik voel verdriet

Ik zou willen dat iemand het ziet

Dat iemand echt ziet hoe het met mij gaat

Dat het niet alleen maar een vrolijk mens is dat voor je staat

Maar ik durf niet, ik ben bang

Dus moet ik stoer doen en ziet niemand wat

Ik ben het zat

Ik kan er niet mee stoppen

Dus blijf ik mensen foppen

Blijf ik een bang kind in een volwassen lichaam

en ben ik het nog steeds die zichzelf schaamt

Voor het verleden

Voor mijn gevoel nog steeds het heden

Dit gedichtje is van Silverblue.

Dit zullen velen van jullie herkennen. Hier op mijn plekje mag je praten,

ook anoniem. Je mag jezelf zijn. Met je problemen, maar ook met je talenten.

Wees welkom! www.mijnplekje.nl